DZIEŃ 18. Opisz zwykłą, codzienną czynność tak, jakby to była najbardziej niezwykła rzecz, której bohater doświadczył.
Uniosłam wzrok znad czytanej właśnie książki. Do mych uszu dotarł charakterystyczny dźwięk gwizdka, dlatego szybko wstałam i skierowałam się do kuchni. Mijając kuchenkę przekręciłam gałkę, więc gwizd raniący bębenki w uszach ustał, z suszarki na naczynia zdjęłam swój ulubiony przeźroczysty kubeczek, z kieszonki na sztućce wyjęłam łyżeczkę. Kubek postawiłam na szafce nieopodal kuchenki, szybko wlałam do niego jeszcze wrzącą wodę. Sięgnęłam po kolorowe pudełeczko, z którego wydobyłam ostatnią torebkę czarnej herbaty. Przykucnęłam, tak że moje oczy znalazły się na wprost przeźroczystej wody. Bez pośpiechu zanurzyłam małą torebeczkę, obserwując jak wrzątek wydobywa z niej magiczny napar. W niemym zachwycie przyglądałam się jak z torebeczki uwalniają się „macki” herbaty, nieśpiesznie wypełniając cały kubek, wodzie nadając brązowy kolor i klasyczny smak. Nie odrywając wzroku od herbaty, sięgnęłam po łyżeczkę, zanurzyłam ją w cukierniczce i powoli wsypywałam cukrową słodycz. Tym razem również jak zaczarowana wpatrywałam się w maleńkie kryształki powoli zatapiające się w brązowym naparze. W końcu sama łyżeczka zanurkowała do kubeczka, a moja ręka wprawiła ją w ruch, dzięki czemu w napoju powstało małe tornado. Wstałam, upiłam łyk pasującej herbaty, po czym zadowolona ze swojego dzieła poszłam do pokoju, by na nowo zatopić się w ukochanej lekturze…
[No cóż, całkiem nieźle to wyszło, jestem z tego tekstu zadowolona![;)]( ";)")
Ech… ale szczerze mówiąc nie mam siły nic więcej pisać, jestem przemęczona, a przede mną jeszcze praca nad opowiadaniem konkursowym – makabra x.x Gdyby nie genialny pomysł, który wczoraj podczas mycia zębów wpadł mi głowy, to nic bym nie pisała. Ale to, co obmyśliłam jest naprawdę supcio i nie daruję sobie, jeśli przegapię konkurs >.<]
Opisana powyżej herbata kojarzy mi się z zimnem, dlatego prezentuję zamarzającego Smoka xD
![brr.jpg]()
Uniosłam wzrok znad czytanej właśnie książki. Do mych uszu dotarł charakterystyczny dźwięk gwizdka, dlatego szybko wstałam i skierowałam się do kuchni. Mijając kuchenkę przekręciłam gałkę, więc gwizd raniący bębenki w uszach ustał, z suszarki na naczynia zdjęłam swój ulubiony przeźroczysty kubeczek, z kieszonki na sztućce wyjęłam łyżeczkę. Kubek postawiłam na szafce nieopodal kuchenki, szybko wlałam do niego jeszcze wrzącą wodę. Sięgnęłam po kolorowe pudełeczko, z którego wydobyłam ostatnią torebkę czarnej herbaty. Przykucnęłam, tak że moje oczy znalazły się na wprost przeźroczystej wody. Bez pośpiechu zanurzyłam małą torebeczkę, obserwując jak wrzątek wydobywa z niej magiczny napar. W niemym zachwycie przyglądałam się jak z torebeczki uwalniają się „macki” herbaty, nieśpiesznie wypełniając cały kubek, wodzie nadając brązowy kolor i klasyczny smak. Nie odrywając wzroku od herbaty, sięgnęłam po łyżeczkę, zanurzyłam ją w cukierniczce i powoli wsypywałam cukrową słodycz. Tym razem również jak zaczarowana wpatrywałam się w maleńkie kryształki powoli zatapiające się w brązowym naparze. W końcu sama łyżeczka zanurkowała do kubeczka, a moja ręka wprawiła ją w ruch, dzięki czemu w napoju powstało małe tornado. Wstałam, upiłam łyk pasującej herbaty, po czym zadowolona ze swojego dzieła poszłam do pokoju, by na nowo zatopić się w ukochanej lekturze…
[No cóż, całkiem nieźle to wyszło, jestem z tego tekstu zadowolona
Ech… ale szczerze mówiąc nie mam siły nic więcej pisać, jestem przemęczona, a przede mną jeszcze praca nad opowiadaniem konkursowym – makabra x.x Gdyby nie genialny pomysł, który wczoraj podczas mycia zębów wpadł mi głowy, to nic bym nie pisała. Ale to, co obmyśliłam jest naprawdę supcio i nie daruję sobie, jeśli przegapię konkurs >.<]Opisana powyżej herbata kojarzy mi się z zimnem, dlatego prezentuję zamarzającego Smoka xD
